Należy wiedzieć, że około 89% Meksykanów uważa się za katolików. Wśród mieszkańców Jukatanu bardzo mocno rozwinęła się pobożność maryjna, kult świętych oraz oparty na uczuciach model religijności. Takie praktyki jak dotykanie figur i rzeźb, wiara w liczne cuda i uzdrowienia, długie procesje, którym towarzyszy radosny śpiew bądź dojmujący płacz, żywiołowe spotkania modlitewne, a także symbolika są wyróżniającymi cechami meksykańskiego katolicyzmu. Przy wielu figurach i obrazach uznawanych za cudowne umieszcza się setki podziękowań i próśb wotywnych ze wzruszającymi tekstami i zdjęciami uzdrowionych osób.
Przeżywanie ważnych świąt chrześcijaństwa, taki jak Wielki Tydzień, nabiera w Meksyku szczególnego kolorytu. Największe ceremonie przyciągają tysiące wiernych. Misteria Męki Pańskiej – wraz z ich realistyczną scenerią, naturalnej wielkości krzyżem czy biczowaniem i scenami ukrzyżowania – nie są rzadkością. Niezwykle barwne są też rytuały związane ze Świętem Zmarłych: śpiewom towarzyszy gest obdarowywania najbliższych prezentami, takimi jak czaszki lub trumienki z czekolady. Z tej okazji przygotowuje się także ulubione potrawy zmarłych: członkowie rodziny spożywają je, a duchy przodków sycą się ponoć ich aromatem. Innym istotnym elementem meksykańskiego Święta Zmarłych są bogato zdobione ołtarze udekorowane wizerunkiem zmarłego i pożywieniem, które smakowało mu za życia.
Należy też wiedzieć, że w wielu regionach Meksyku dzięki połączeniu chrześcijaństwa z religiami prehiszpańskimi wykształcił się swoisty synkretyzm religijny. W dni przesileń słonecznych wielu mieszkańców Jukatanu udaje się do Chichen-Itza, aby uczestniczyć tam w fascynującym spektaklu światła i cienia urządzanym na piramidzie Kukulkana – ma im dodać sił do codziennego życia. W stanie Chiapas szamańskie rytuały lecznicze i religijne, odbywające się w katolickich kościołach, przebiegają w scenerii zaaranżowanej ze świec, kadzideł, jajek, kogutów i wszechobecnej coca-coli.
